Anser anser domesticus
Гуската е род на птица со средна големина од семејството патки (Anatidae). Најголем дел од овие животни имаат склоност кон сезонска миграција.
Гуската долги низ години се одгледува и како домашно животно, па има посебен вид, тоа е домашната гуска или лат. Anser anser domesticus. Домашната гуска е припитомена од видот дива гуска или од лебедовата гуска, кои се одгледувале како живина заради месото, јајцата и пердувите уште од најстари времиња.
Распространета е во Европа, Азија и Америка. Живее во јата, а во сезоната на парање се Формираат парови. Мажјаците и женките имаат иста боја на пердуви. Според излагањето на Чарлс Дарвин, гуската е припитомена многу одамна, за што сведочат археолошките наоди во Египет, стари повеќе од 4 000 години. Низ вековите, домашните гуски се одгледувани да бидат значително поголеми од дивите. По пат на селекција, постигнато е денешните гуски да имаат тежина до 10 килограми, наспроти 3,5 килограми кај лебедовата и 4,1 килограм тежина кај дивата гуска. Поради ова, имаат видоизменета градба на телото. Дивата гуска има хоризонтална градба и е тенка одзади, додека пак домашната е исправена, со масни наслаги кон крајот на опашката. Тоа ја присилува птицата да има исправено држење на телото. Иако нивната голема тежина влијае на способноста за летање, повеќето раси домашни гуски се способни да летаат. Домашната гуска мавта со крилјата и може да се издигне само малку, во мошне кратко времетраење. За разлика од неа, дивата гуска е способна за подолги летови. Покрај ова, домашната гуска се одликува со значително поголема плодност-50 јајца годишно, во слоредба со дивата, 5-12 јајца, што е производ на долгогодишната научна селекција. Гуските даваат големи јајца, со тежина 120 -170 грама, кои се јадат исто како кокошкините, иако имаат сразмерно повеќе жолчка. По вкус се мошне слични на кокошкините. Измените во перјето се разновидни. Во многу случаи, птиците се селектирани за да се отстрани касреавата боја, па затоа денес се бели и бело-касреави. Белите гуски, историски гледано, биле «раворизирани при одгледувањето поради употребата на пердувите за перници и постелнини, како и поради поуредниот изглед кога се искубани. Гуските се многу лесни за одгледување. Во руралните области постојат поволни услови за пасење гуски; пожелно е да има големо незагадено езерце и достапни ливади со диви билки.
Можеби знаете а можеби не…
Домашните гуски се многу заштитнички настроени. Мажјакот секогаш се поставува заштитнички и храбро ја брани партнерката и неговото потомство. Заради нивната агресивна природа, гласен вик и чувствителност на необични движења, гуските можат да придонесат кон безбедноста на имотот. Кон крајот на 1950-тите, во Јужен Виетнам, виетнамската воздухопловна флота користела стадо гуски за чување на паркираните авиони ноќе, поради бучавата што тие би ја направиле доколку се појавеле натрапници. Поради прекумерниот лов и нивното уништување, некои видови диви гуски се ставени на списокот на загрозени видови. Остатоците од пердуви претставуваат мек слој снегулки под пердувите кои најчесто се скубат од живи гуски или патки. Пердувите и остатоците од пердуви имаат изолациски карактеристики со највисок квалитет. Тие ја задржуваат својата исклучително добра изолација со години. Благодарение на својата мека текстура, ваквите постелнини се со високо ниво на удобност и често се користат коко висококвалитетни хотелски постелнини.